Եթե «Բարսելոնն» ինքը չի պարտվում, նրան անհնար է հաղթել

Հունիսի 6-ն իր նշանավոր «Յուվենտուս»-«Բարսելոն» բեռլինյան դիմակայությունով արդեն անցյալ է, չեմպիոնը` հայտնի: Եվ, այդուհանդերձ, երևի ավելորդ չի լինի հիշել, թե կողմերից յուրաքանչյուրն ինչպես անցավ տարվա գլխավոր հանդիպում տարած ուղին:

ՄԻ ՔԻՉ ԱՆՑԱԾ ՈՒՂՈՒՑ
Խմբայինից դուրս գալու հարցում կատալոնյան ակումբը պրոբլեմներ չունեցավ, թեև տնային խաղում «Պարի Սեն Ժերմենին», այնուամենայնիվ, հաջողվեց «կտցահարել» նրան: Թե վերջինիս համար դա որքան էր ցավալի կամ վիրավորական, պատասխանը տրվեց մեկ քառորդում: Երկու հանդիպում, և երկու համոզիչ հաղթանակ` 3:2, 2:0 հաշիվներով: «Բարսելոնի» play-off-յան մյուս հանդիպումներին չանդրադառնանք, որովհետև եթե թիմը եզրափակչի ուղեգիր է նվաճել, պարզ է, թե դրանցում ոնց է իրեն դրսևորել:
Միանգամայն այլ գծագրում ունեցավ «Յուվենտուսի» եզրափակիչյան ուղին, որն արդեն իսկ խմբայինում կարող էր ավարտվել, եթե չլիներ «Օլիմպիակոսի» դարպասապահ Ռոբերտո Հիմենեսի կուրյոզային ինքնագոլը: Ասենք` play-off-ում էլ իտալացիների համար առանձնապես քաղցր կյանք չեղավ: Հիշենք «Մոնակոյի» հետ հանդիպումը, պատասխան խաղում նշանակված բավական կասկածելի տասնմեկմետրանոցը հօգուտ թուրինցիների: Ինչևէ: Անցյալը շատ չփորփրենք, քանզի ընդունված է ասել` հաղթողներին չեն դատում: Եվ ահա այս հանդիպումը, որտեղ ակնհայտ ֆավորիտը «Բարսելոնն» էր, և որտեղ կարող էր գործել առանձին վերցրած մեկ խաղի էֆեկտը:
Ինչու ենք սա հատկապես առանձնացնո՞ւմ: Որովհետև ընթացիկում կոսմիկական խաղ ցուցադրող «Բարսելոնին» հնարավոր է հաղթել առանձին վերցրած մեկում (կարող են «աշխատել» բազմաթիվ գործոններ), սակայն երկուսում` կներեք:

ԱՆՁՆԱԿԱՆ ՀԱՆԴԻՊՈՒՄՆԵՐԸ
Եվրագավաթյան play-off-ներում առավելությունը «Բարսելոնի» կողմն է: Չեմպիոնների լիգայում իտալացիները կատալոնյան արգելքը հաղթահարել են 2002-2003-ին, սակայն նույն մեկ քառորդում զիջել են 1985-1986-ին ու 1990-1991-ի եզրափակչում: Սրան հավելենք և այն, որ վերջին ինը տարում կատալոնցիները գլխավոր եզրափակչում հանդես են եկել չորս անգամ, մինչդեռ վերջին անգամ նման պատիվ թուրինցիներն ունեցել են 2002-2003 թթ. մրցաշրջանում, այն էլ` անհաջող: Սրա հետ մեկտեղ պիտի ասել, որ «Օլիմպիաշտադիոնը» բախտաբեր է եղել «ծեր սինյորայի» երկու առաջատարների` Պիռլոյի ու Բուֆոնի համար, ովքեր ազգային ընտրանու կազմում 2006-ին հենց այստեղ են դարձել աշխարհի չեմպիոն` հաղթելով Ֆրանսիայի հավաքականին: Իհարկե, Պիռլոյի ու Բուֆոնի հաճելի զգացողությունները կարևոր գործոն են, սակայն հունիսվեցյան գլխավոր խաղում «Յուվենտուսի» դեմ էր խաղալու գերազանց մարզավիճակում գտնվող «Բարսելոնն» իր Մեսի-Նեյմար-Սուարես «եռաժանիով», որն ընթացիկ մրցաշրջանում 120 գոլ է հեղինակել` դառնալով եվրոպական ֆուտբոլի պատմության ամենաարդյունավետ եռյակը:

ՆԵՐԿԱՅԱՑՈՒՄԸ
Այո, այո` ներկայացումը, քանզի դաշտում ծավալվածն այլ կերպ հնարավոր չէ որակել: Շիկացած կրքե՞ր` այո, փայլուն կատարումնե՞ր` այո, դարպասի գրավումնե՞ր` այո, ապշեցուցիչ սեյվե՞ր` այո, սլացիկ կոմբինացիանե՞ր` այո, անակնկալի էֆեկտնե՞ր` այո, չհաշված տասնմեկմետրանոցնե՞ր` այո, բացահայտ կոպիտ խա՞ղ` այո… Եթե ուրիշ բնութագրումներ էլ կան, իսկ դրանք հարկավ կան, լիուլի ավելացրեք ու սխալված լինելու վախ մի ունեցեք, որովհետև այդ ամենը կար Բեռլինի օլիմպիականում:
Արդեն առաջին տասը րոպեին խաղի ելքը վճռված կլիներ, հանդիպման ինտրիգը` վերջնականապես հանգած, եթե թուրք մրցավարը Ռակիտիչի գոլից հետո նշանակեր կործանարար տասնմեկմետրանոցը: Այդ չնշանակումը, ինչ խոսք, հօգուտ «Յուվենտուսի» էր, որը բարսելոնյան եռյակի կողմից էր սպասում դարպասի ռմբահարում` փոխարենը հարվածներ ստանալով այլ օղակներից: Մրցակցի հարվածի գլխավոր ուղու որոնումների մեջ էլ ողջ առաջին խաղակեսն անցկացրեց «Յուվենտուսը», ու շնորհակալ պիտի լինեն Բուֆոնին, որ երկրորդ խաղակեսը սկսվեց ընդամենը 0:1 հաշվից:
Կորցնելու այլևս ոչինչ չունենալով` երկրորդ խաղակեսում իտալացիներն անցան կատաղի գրոհի ու հաջողեցին: Սակայն ուրախությունը կարճ տևեց, քանզի, թիմին փրկելով Մեսիի հուժկու հարվածից, հեքիաթային Ջանլուիջին, ով ֆուտբոլի պատմության լավագույն դարպասապահներից մեկն է, չկարողացավ նույնն անել Սուարեսի պարագայում: Եթե ուշադիր եք նայել պահը, վրիպեր ուրուգվայցին, խաղընկերոջ սխալը պատրաստ էր շտկելու Ռակիտիչը:
ՈՒ դուք ուզում եք կրկնակի ապահովագրումներով խաղացող այսպիսի թիմին հաղթե՞լ:
Ինչու եմ կրկնակի ապահովագրումների այս պահն առանձնացնում: Որովհետև խաղը կազմակերպելու այս ձևն է դարձել ժամանակակից «Բարսելոնի» խաղային ձեռագիրը, ու երիցս կեցցե Լուիս Էնրիկեն: Իհարկե, յոթամսականները կշտապեն հակաճառել` ասելով, որ իմ ասածը տոտալ ֆուտբոլի մասին է, ու թե դրանում նորությունը ո՞րն է, որ սազն առած Էնրիկե ես գովում: Բարեկամներս, իհարկե, սա տոտալ ֆուտբոլն է, բայց մեկ էական տարբերությամբ: Առջևի գծում ունենալով նման հրաշալի եռյակ` յուրաքանչյուր մարզիչ կմտածեր միայն մեկ բանի մասին` փոխանցումներով սնուցել այդ եռյակին ու ապավինել բացառապես նրա գոլային հոտառությանը: Էնրիկեի նորամուծությունն այն է, որ այդ եռյակն օգտագործում է ոչ միայն նրա բուն գործառույթով, այլև նրանով կարող է քողարկել գլխավոր հարվածի ուղղությունն այն դեպքում, երբ հակառակորդը ողջ ուշքն ու միտքը կենտրոնացրել է հարվածային բռունցքի չեզոքացման վրա:
Դառնալով հանդիպման հաշվին` ասենք, որ կատալոնցիները երրորդ գոլն էլ խփեցին` օգտվելով խաղի վերջին րոպեներին պաշտպանությունը բոլորովին նոսրացրած իտալացիների սխալից, սակայն դա պարզապես հաղթական հաշվի խմբագրում էր ու ոչ ավելին: «Բարսելոնը» հինգերորդ անգամ նվաճեց գավաթը, իսկ հինգերորդ անգամը նշանակում է սեփական հարկի տակ ընդմիշտ ունենալ ակումբային ֆուտբոլի այդ գերպատվավոր տիտղոսը: ՈՒ քանի որ բանը հասավ թվերին, ասենք, որ ընթացիկ մրցաշրջանում սա կատալոնյան ակումբի երրորդ տիտղոսն էր: Առաջին երկուսն առնչվում են ներիսպանականին` չեմպիոնություն, երկրի գավաթ: Ի դեպ, ակումբի երեք տիտղոսները կարող են վերածվել հինգի, եթե «Բարսելոնը» նվաճի նաև սուպերգավաթը (օգոստոսին խաղալու է Եվրոպայի լիգայի չեմպիոնի` «Սևիլիայի» հետ), դառնա ակումբային թիմերի աշխարհի չեմպիոն (սա տարեվերջին կազմակերպվող մրցաշար է):
Նյութն ավարտելուց առաջ մի վիճակագրություն էլ հիշատակենք: Խփեր գոլ Մեսին, ում անվան դիմաց դարպասի տասը արձանագրում է ֆիքսված ընթացիկում, կդառնար Լիգայի լավագույն ռմբարկու: Չխփեց ու կոչումը զիջեց նույնքան գնդակ խփած Ռոնալդուին (ի դեպ, նրանք Չեմպիոնների լիգայում մինչ օրս խփել են 77-ական գնդակ): Սակայն սա այնքան էլ էական չէ: Լավագույնի այդ կոչումը նա դեռ կնվաճի իհարկե: Շատ ավելի կարևորն այն էր, որ բեռլինյան եզրափակչում Լեոն խուսափեց վնասվածք ստանալուց, ինչը միանգամայն ռեալ էր, քանզի իսկական որս էր նրա դեմ կազմակերպվել: Ի դեպ, դառնալով նույն վիճակագրությանը, ասենք, որ բեռլինյան եզրափակչում Մեսին միակ ֆուտբոլիստն էր, ով 33 գնդակ ավելի է խփել Չեմպիոնների լիգայում, քան մեկնարկային կազմում խաղադաշտ ելած «Յուվենտուսի» բոլոր ֆուտբոլիստները միասին:
Այսպիսի բաներ:
Իսկ Դուք ասում եք, թե Մեսին գոլ չխփեց:
Պահ, էլ ոնց կլինի, մոռանո՞ւմ եք նրա ֆանտաստիկ երկու գոլային փոխանցումը։

Մարտին ՀՈՒՐԻԽԱՆՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• «Զորավորի» խնկարկումով
• Խոստումնալից հեռանկարով հաջողված հետահայաց
• Սա համազգային խայտառակություն է
• Ոսկե երակը հայկազյան ցեղի
• Դուք ասում եք՝ մոռանանք Եղեռնը
• Իր հոգու կապույտը փնտրող աղջնակը
• Ցավի իններորդ տարին
• Անտերություն
• ԵՐԱՆԻ ՆՐԱՆՑ, ՈՎՔԵՐ ՕՐՀՆՅԱԼ ԵՆ ԻՐԵՆՑ ԷՈՒԹՅԱՄԲ ՈՒ ԳՈՐԾՈՎ
• Փող չկա, Ծիգրանիկ կա
• Հոգին խաղաղեցնող գույներ
• Արաբական շարքից -3
• Արաբական շարքից -2
• Արաբական շարքից
• Հովհաննես Գալստյանը հաղթել է, ու պիտի ողջունել փաստը
• Մինչդեռ ներսի թուրքը երկիրն էր քնացրել
• Ազատության արբեցնող շունչն ու ստեղծագործողը (Տիգրան Հակոբյան)
• Գիտեմ, որ սիրտ չունեք, բայց թե․․․
• Մշակույթի գլխին կանգնած բորենիները
• «Բարի լույս, հայեր» շարքից

Մեկնաբանություններ